خانهی سفید باکتریها
منبع تصویر: insider.com
تا به حال در خانه ماست درست کردهاید؟ به نظرتان چه میشود که با افزودنِ فقط یک قاشق ماست، میشود چند لیوان شیر را به ماست تبدیل کرد؟ شاید برایتان جالب باشد بدانید که باکتریها شیر را به ماست تبدیل میکنند، یعنی در ماستی که در یخچال دارید احتمالاً باکتری زنده وجود دارد. اما نگران نباشید، چون وجود باکتری در ماست اتفاق عجیبی نیست!
شاید همیشه تصورمان از باکتریها موجوداتی بیماریزا و خطرناک باشد؛ اما همهی باکتریها خطرناک نیستند. حتماً درباره باکتریهایی شنیدهاید که در دستگاه گوارش (معده و رودهها) زندگی میکنند. ماست هم یکی دیگر از جاهایی است که باکتری زنده در آن پیدا میشود و در واقع همین باکتریها شیر را به ماست تبدیل میکنند. در حدود پنج هزار سال مردم به تجربه متوجه شدند اگر شیر پرچرب آنقدر بماند تا «فاسد» شود (یعنی سر و کله باکتریها پیدا شود) تبدیل به مادهای غلیظ با طعم ترش میشود که امروز آن را به ماست میشناسیم. از آن زمان روش سنتی تهیه ماست به این شکل بود که شیر در معرض هر نوع باکتری که در محیط وجود داشته قرار داده میشد تا از قندهای موجود در شیر تغذیه و بهتدریج اسید تولید کنند. اما از ابتدای قرن بیستم میلادی این روشها تغییر کرد. امروزه باکتریهای ماست را استانداردسازی و ضدعفونی میکنند تا مطمئن شوند باکتری بیماریزا در آن وجود نداشته باشد. امروزه در بیشتر انواع ماست (به غیر از ماست پروبیوتیک که به آن خواهیم پرداخت) معمولاً فقط از دو نوع باکتری استفاده میشود. طبیعی است که بهای این ایمنی و بهداشتی بودن، از دست رفتن تنوع و گوناگونی است. این دو نوع باکتری که «استرپتوکوکوس ترموفیلوس» و «لاکتوباسیلوس بولگاریکوس» نامیده شدهاند بهصورت یک زوج همراه با هم عمل میکنند و مولکولهای مورد نیاز برای رشد و تکثیر یکدیگر را میسازند. نتیجهی این همکاری، تبدیل شیر به ماست است.
تصویری از باکتریهای ماست زیر میکروسکوپ
(منبع تصویر: Wikimedia Commons)
از شیر تا ماست
باکتریهای ماستساز را میشود بهصورت «استارتر»های خشک تهیه کرد، اما روش سادهتری هم برای ماست درست کردن وجود دارد. شاید دیده باشید که از چند قاشق ماستِ تازه برای «مایه زدن» و درست کردن ماست از شیر استفاده میشود. این کار را میشود بارها ادامه داد، یعنی از ماست تولیدشده به این روش برای مایه زدن و درست کردن ماستِ بیشتر استفاده کرد، اما بهتر است ماست مورد استفاده برای مایه زدن بیش از هفت روز قبل تهیه نشده باشد تا تعداد میکروبهای اسیدساز در ماست خانگی به اندازه کافی بالا باشد.
گاهی باکتریهای دیگری هم ممکن است به مقدار بسیار کم در ماست وجود داشته باشد که کار طعم دادن را انجام میدهند ولی کار اصلی، یعنی تخمیرِ شیر را همان دو باکتری میکنند که پیشتر نامشان آمد. تخمیر نامِ دستهای از واکنشهای شیمیایی است که وقتی در شیر رخ میدهد، قندهای موجود در شیر (که لاکتوز نام دارند) به ترکیبات مختلفی از جمله لاکتیک اسید تبدیل میشوند. حتماً میدانید که اسیدها معمولاً ترشمزهاند و مزه ترش ماست هم مربوط به همین لاکتیک اسید است.
لاکتیک اسید علاوه بر طعمی که به ماست میدهد کارهای دیگری هم میکند، مثلاً ساختار مولکولی پروتئینهای شیر (مثل کازئین) را تغییر میدهد (برای آزمایش کردنِ اثر اسید بر شیر اینجا را ببینید) که در نتیجه به جای میسلهایی که در شیر وجود دارد، شبکهای ژلمانند از پروتئینها تشکیل میشود که همان بافتِ مخصوص ماست است. از طرف دیگر اسیدی بودن ماست باعث میشود برخی باکتریهای مضر نتوانند در آن رشد کنند. (همان اتفاقی که در عسل میافتد و باعث ماندگاری زیاد آن میشود).
ماست درست کنید
۱. دو لیتر شیر پرچرب را روی شعله خیلی کم بگذارید و گاهی هم بزنید تا به دمای ۸۵ درجه سلسیوس برسد. حرارت باکتریهای نامطلوب را از بین میبرد و همچنین برخی پروتئینهای موجود در شیر (مثل لاکتوگلوبولین) را مقداری ناپایدار میکند تا برای از هم باز شدن (در اثر اسید) و همچنین رسیدن به غلظت مناسب آماده شوند. ظرف را از روی شعله بردارید و اجازه دهید شیر تا دمای ۴۰ تا ۴۵ درجه سلسیوس خنک شود. این دما برای رشد باکتریها ایدهآل است. توجه کنید که اگر شیر خیلی داغ باشد ممکن است باکتریها کشته شوند و در نتیجه ماست آبکی خواهد شد!
۲. شیر خنکشده را در دو شیشهی یک لیتریِ ضدعفونیشده (با حرارت دادن در آب جوش) بریزید (این شیشهها هم نباید داغ باشند). کمی جای خالی در شیشهها برای مایه زدن باقی بگذارید. یک تا دو قاشق غذاخوری ماستِ «زنده» به هر شیشه اضافه کنید و خوب به هم بزنید تا با شیر مخلوط شود.
۳. در شیشهها را محکم ببندید و آنها را در پارچهای تمیز بپیچید و به مدت شش تا هشت ساعت در جای گرمی بگذارید تا تخمیر شود. با این کار به باکتریها فرصت میدهید لاکتیک اسید بسازند. این اسید پروتئینها را ناپایدار میکند و یک شبکه ژلی ایجاد میشود که همان ماست است.
۴. ماست آمادهشده را میتوانید تا دو هفته در یخچال نگهداری کنید (رشد باکتریها در یخچال کند میشود). برای غلیظ شدن ماست میتوانید آن را در پارچهای با حفرههای خیلی ریز یا در صافی کاغذیِ قهوه بریزید تا بعد از چندین ساعت غلیظ شود.
ماست پروبیوتیک و باکتریهای خوب
در رودههای انسان مخلوط ویژهای از باکتریهای مختلف وجود دارد که برای هر کس متفاوت است و به عوامل مختلفی مثل وضعیت کلی سلامت، میزان استرس و از همه مهمتر رژیم غذایی بستگی دارد. پژوهشهای علمی نشان داده که به هم خوردنِ تعادل جمعیتیِ این باکتریهای روده با بسیاری از بیماریها مرتبط است. در ماست پروبیوتیک مقدار زیادی از این باکتریهای «خوب» وجود دارد که میتواند با برگرداندنِ تعادل به باکتریهای موجود در دستگاه گوارشی در رفع مشکلات گوارشی و همچینی وضعیت سلامت کلیِ ما اثربخش باشد. البته برخی اوقات درباره این تأثیر اغراق میشود، اما تجربه نشان داده است که ماست پروبیوتیک برای جلوگیری از اسهالِ موقع مسافرت یا پس از مصرف آنتیبیوتیکها مؤثر است. علاوه بر آن بهطور کلی معمولاً هضم ماست از شیر برای بدن سادهتر است، چرا که باکتریها قبلا زحمت شکستن بخشی از مولکولهای درون شیر را کشیدهاند!
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگو شرکت کنید؟نظری بدهید!