حلزون‌های تیره‌بخت و رنگ سلطنتی

چرا رنگ ارغوانی چنین جایگاهی پیدا کرده بود؟ پاسخ بسیار ساده است: مسأله‌ی عرضه و تقاضا. به مدت قرن‌ها، خرید و فروش رنگ ارغوانی در انحصارِ شهر باستانی تیر (Tyre) در فینیقیه (لبنان امروزی) بود. در آن زمان رنگدانه‌های ارغوانی تیریان (Tyrian purple) را از گونه‌هایی از حلزون‌های دریایی می‌گرفتند. این حلزون‌ها خودشان ارغوانی نیستند؛ برای به‌دست آوردن رنگدانه باید صدف هزاران حلزون را می‌شکستند و ماده مخاطی درونش را خارج می‌کردند و بعد با استفاده از نور خورشید و حرارت، طی فرایندی نسبتاً طولانی رنگدانه را تولید می‌کردند. این حلزون‌ها‌ به‌قدری کمیاب بودند که ارزش وزنی‌شان به قیمت طلا رسیده بود، به‌خصوص که حدود ۲۵۰ هزار حلزون لازم بود تا فقط یک اونس (حدود ۲۸ گرم) از این رنگدانه‌ی ارغوانیِ خوش‌رنگ به‌دست آید. به همین دلیل پارچه‌هایی که با این رنگدانه رنگ‌آمیزی می‌شد، بسیار گران‌قیمت بود. مثلاً مردم عادی باید مبلغی بیشتر از درآمدِ یک سالشان را می‌دادند تا حدود نیم کیلو نخ پشمیِ ارغوانی بخرند. همین بود که ارغوانی به رنگ مخصوصِ قشر قدرتمند و ثروتمند تبدیل شد.