یهَ بُنگاهی شَرّین، که نوخ روچ دَر کَپتَه و دِرَچکُنی شَما بَتُرُفَغَه و جَنگَلُن بازئن شَرّش کُرَغَه، میزُن هَما جَنگَلُنی مَیون سیاهی چیز بَ چَم اَئاتکَه
سحر چاغی گونش حزین شاخیردی، گونون ایشیغی آغاجلارین پر بوداغیندان سوووشوب مئشه یه یاییلیردی، مئشه همشه کیندن گؤزل گؤرونوردو،مئشه نین اورتاسیندا قارا بیر شئی گؤرونوردو
در یک صبح قشنگ که خورشید نورِخَه وَ میونِ درختا مِرِخت و جنگل قشنگتر از اَمیشه وَ چَش مِخوا، وسط جنگل چیز سیِه دیدهَ مِشَه.
فی صباح جمیل حین ما کانت الشمس تنشر انوارها مابین الاشجار، والغابه تتبین اجمل من کل زمان ، تحدیدا فی وسط الغابه، کان یجلب الانظار شیئا اسود….
در یک صبح زیبا که خورشید، نور خود را لا به لای درختان میپاشید و جنگل زیباتر از همیشه به نظر میرسید، درست مابین جنگل، یک چیزی سیاه میزد…
در صبحی زیبا که خورشید نور خود را لابهلای درختان میپاشید و جنگل زیباتر از همیشه به نظر میرسید، درست وسط جنگل چیز سیاهی به چشم میخورد …
ده یه شوه کیانه ره ین که خوه ر نیور خوی ده ناونی دارِیل پخش کِرد و جنگل ره ین تِر ده همیشه وه نظر رسی، دِرِس، ده وسط جنگل چشت سیه وه چَم هات
ايته قشنگ روزی كه خورشيد خوو نورَ درختان ميانی روانه بوكوده بو…جنگل هم قشنگتر از هميشه به نظر اَمويی دوروست جنگل ميانی ايته سياه چيز به چوم اَموويی…
مِن يه صب جُهونی كه اَفتو نور خوشَ مِن لِی درختل ايپِشكِنا وُ بيشهَ جُهونتر وَ هميشه بيد، اَلد مِن دِل بيشه ، يه چی سه هی وَ تيه ايخه.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگو شرکت کنید؟نظری بدهید!