وقتی کم‌کم آب پشت سد جمع می‌شد، سطح آب بالا می‌آمد و وارد جوی‌ها می‌شد تا به زمین‌های کشاورزی برسد. بعد از ساخت ولیر آبیاری و تقسیم آب شروع می‌شد. ساعت‌های آبیاری را برای هم شب و هم روز تقسیم می‌کردند و بر حسب اینکه هر کسی سهم کامل یا نیمه داشت از آب استفاده می‌کردند. یک دور کامل تقسیم آب ۱۵ شبانه‌روز طول می‌کشید و دوباره تکرار می‌شد. این سد به‌خوبی نیازهای کشاورزان برای تأمین آب در فصل‌های بهار و تابستان را پاسخ می‌داد. البته ولیر جریان آب را کامل مسدود نمی‌کرد و آب در مسیر اصلی رودخانه هم‌چنان جریان داشت اما فشار آن به نسبت قبل کمتر بود و ماهیان و آبزیان دیگر زنده می‌مانند و درختان در ساحل رود رشد می‌کردند. این سد آلودگی‌ای ایجاد نمی‌کرد و آب را برای روستاهای پایین‌تر قطع نمی‌کرد. فقط با نگه‌داشت بخشی از آب به آبیاری زمین‌های کشاورزی کمک می‌کرد. در پاییز با شروع فصل بارش سطح رود کم کم بالا می‌آمد و سیل ولیر را با خود می‌برد.

از حدود دهه‌ی چهل کم‌کم استفاده از ولیرها کم شد و چند سالی است که اصلاً از آن‌ها خبری نیست. کشاورزان به جای آب رودها به سراغ آب‌های زیرزمینی رفته‌‌اند و ولیر جای خود را به ۱۲ پمپ آب داده است.  سیستم ساختن ولیر و کار با آن با تقسیم مناسب و مدیریت محلی، استفاده‌ی مناسبی از آب رود داشت و کمک می‌کرد مردم در تمام مسیر رود در خشک‌ترین فصل سال هم کشاورزی کنند و هم گیاهان طبیعی در کنار رشد کنند و آبزیان زنده بمانند و در موقع لزوم فشار آب خود به خود سد را از سر راه برمی‌داشت تا سال بعد در جای مناسب و وقت مناسب دوباره ساخته شود.