روند اجرای این مراسم به این صورت است‌که صاحب‌خانه درحضور مهمانان تبر یا ارّه‌ای به‌دست می‌گیرد و با عصبانیت به سمت درخت می‌رود. او با صدایی بلند فریاد می‌زند که قصد بریدن این بی‌غیرت (درخت) را دارد، مدام شکایت خود را از این که درخت دیگر ثمره‌ی خوبی ندارد ابراز می‌کند و حتی با ارّه یا تبری که در ‌دست دارد چند ضربه یا خراش کوچک به درخت وارد می‌کند. در این میان، یک نفر از حاضران سعی می‌کند جلوی صاحب‌خانه را بگیرد و مانع قطع درخت شود که در اصطلاح به این شخص ضامن درخت می‌گویند. ضامن درخت با پادرمیانی و وساطت، به صاحب‌خانه قول می‌دهد که سال آینده حتماً درخت نارنج پربار خواهد شد و با این کار، مانع قطع درخت می‌شود. در این مراسم جشن مفصلی برای درخت برپا می‌کنند. تور سفید بزرگی روی درخت می‌کشند و بر سر آن، شکرپنیر می پاشند. زنان کِل می‌کشند، واسّونک (مجموعه شعرهای شاد محلی شیـراز) می‌خوانند، در کنار درخت رقص و پایکوبی می‌کنند، آش می‌پزند و بین مهمان‌ها پخش می‌کنند. حتی پای درخت، جگر گوسفند کباب می‌کنند تا دود آن باعث قوت درخت شود.