اسب دره‌شوری
روایت زیستی
اسب دره‌شوری نام یكی از نژادهای اصیل اسب ایرانی و از اصیل‌ترین اسب‌های دنیا است كه در طایفه‌ی دره‌شوری از ایل قشقایی پرورش می‌یابد. به علت كوچ‌های مداوم و عبور از مناطق مختلف با آب و هوای متنوع و لزوم بهره‌گیری از اسب، این نژاد در ایل قشقایی پرورش داده شد. به همین دلیل، به نام اسب دره شوری شهرت دارد.
اسب دره‌شوری شباهت زیادی به اسب عرب دارد. با این تفاوت که از اسب عرب کمی بزرگتر است، چشم‌های درشت و پیشانی پهن و فراخ دارد. رنگ‌های مشترک بین این دو نژاد زیاد است ولی نوعی رنگ معروف به کَهر طلایی، از خصوصیات منحصر به فرد این نژاد است.
منابع
شجاعی، بهادر؛ سجادیان، سیدمحسن؛ سلیمان پورمقدم، مرتضی؛ بررسی بیومتریک ناحیه سر اسب دره شوری، مجله تحقیقات دامپزشکی (دانشگاه تهران)، ۱۳۹۴، دوره ۷۰، شماره ۱، صفحات : ۹۵-۹۹.
یوسفی، امراله؛ اسب اصیل دره شوری، انتشارات قشقایی، چاپ اول، ۱۳۹۵.
روایت فرهنگی
دره‌شور (درۀ نمک) نام ناحیه‌ای نزدیک وَرْدَشت، از توابع سمیرم و هم‌مرز با بختیاری است که محل اولیۀ سکونت طایفه‌ی دره‌شوری بوده است؛ نام طایفه نیز از نام این محل گرفته شده است. اسب در زندگی قوم قشقایی چنان جایگاه مؤثری داشته است که در این قوم، طایفه‌ای به نام مهترخانلو تشکیل شده تا همة امور مرتبط با اسب را میراخورها و مهترها انجام دهند. میراخورها و مهترها مردانی خبره و مجرب بودند که کارشان فقط نگهداری اسب‌ها بوده است.
نام اسب در منابع کهن ایرانی مثل اوستا و منابع باستانی و مذهبی هند مانند وداها و پوراناها آمده است. در نزد ملل باستانی ایران و هند ارزنده‌ترین قربانی در نزد خداوند «اشوامدا» یا قربانی اسب ذکر شده است. منابع تاریخی ایران از قربانی کردن ماهانه‌‌ي اسبی بر گور کورش هخامنشی گزارش می‌دهند.
منابع
دره شوری | مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی (cgie.org.ir)
شما نیز می‌توانید در این فعالیت مشارکت داشته باشید و روایت‌های فرهنگی محلی‌تان را به صورت عکس، فایل صوتی، متنی یا فیلم ارسال کنید تا در کنار دیگر موارد قرار بگیرد.
